Rezerwat przyrody „Dębina”, położony jest w leśnictwie Orla, w bezpośrednim sąsiedztwie Wągrowca. Utworzony został w 1957 roku i obejmuje powierzchnię 31,30 ha. Cały obszar rezerwatu objęty jest ochroną ścisłą, w celu umożliwienia samoistnego kształtowania się występujących tu zbiorowisk roślinnych oraz składu gatunkowego flory, fauny i grzybów. Chroniony tu ekosystem leśny jest jednym z najlepiej wykształconych i zachowanych fragmentów grądów na terenie Wielkopolski unikalnych w skali Polski. Panuje tu monumentalny, II piętrowy prawie 300 - letni drzewostan dębu szypułkowego z grabem w dolnym piętrze. Zainwentaryzowano tu 93 dęby o obwodzie przekraczającym 300 cm. Drzewostany rezerwatu cechuje zgodność składu gatunkowego z siedliskiem oraz wysoki stopień naturalności zbiorowisk leśnych. Zdrowotność drzewostanów rezerwatu nie budzi zastrzeżeń. Występują tu drzewa zamierające i posusz zasiedlony przez ksylobionty (organizmy związane z martwym drewnem), których obecność należy traktować jako modelowe, pożądane zjawisko w drzewostanach podlegających naturalnym procesom ekologicznym. Wśród chronionych gatunków owadów stwierdzono obecność próchnojada - charakterystycznej dla pierwotnych lasów naturalnych – pachnicy dębowej (Osmoderma eremita).  Dno lasu zalegają liczne, potężne kłody i konary dębowe i grabowe oraz liczne wykroty. Łączną masę drewna leżącego szacuje się na około 10% zasobności drzewostanu(około 1 500 m3). Tak duża ilość drewna zapewnia istnienie wielu zróżnicowanych siedlisk dla organizmów saproksylobiontycznych i stanowi jedną z najbardziej wartościowych przyrodniczo cech ekosystemów rezerwatu. Miejsce to warto odwiedzić o każdej porze roku, najbardziej widowiskowo wygląda wiosną – kiedy to obserwujemy tu wczesnowiosenny aspekt runa leśnego. Dno lasu pokrywa wtedy wielokolorowy dywan zawilców, przylaszczek, ziarnopłonów i kokoryczy. W sąsiedztwie rezerwatu przebiega ścieżka edukacyjna opisująca to miejsce, jego historię, oraz poruszająca ciekawe zagadnienia związane z historią regionu i pracą leśnika.

Dąb „Korfanty” – około trzystuletni dąb szypułkowy, pomnik przyrody, znajdujący się nieopodal rezerwatu „Dębina”. Unikalny i bardzo charakterystyczny ze względu na swój piękny, strzelisty pokrój i wysoko osadzoną koronę. Jest to drzewo mateczne, z którego można zbierać nasiona do dalszej produkcji. Swoje imię zawdzięcza Wojciechowi Korfantemu – śląskiemu działaczowi polonijnemu z okresu zaborów i międzywojnia. Nadanie tego imienia było symbolicznym podziękowaniem i połączeniem się patriotów z okolic Wągrowca ze swoimi sprzymierzeńcami na Śląsku.

„Ośrodek Edukacji Leśnej” Nadleśnictwa Durowo – w wągrowieckim lesie, przy ul. Leśniczówka Kaliska położony jest ośrodek edukacyjny składający się z rotundy leśnej, miejsca na ognisko, ogrodzonego terenu gdzie można usiąść na ławce
i odpocząć w trakcie spaceru oraz ścieżki edukacyjnej. Od ponad 15 lat regularnie prowadzone są tu zajęcia edukacyjne z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi. Ze względu na bliskość miasta miejsce to jest celem spacerów wielu wągrowczan oraz osób chcących poznać nasze okolice.

Ścieżka edukacyjna z Owczychgłów nad Jezioro Czarne – pierwsze tablice edukacyjne posadowione są w lesie przy miejscowości Owczegłowy i rozciągnięte wzdłuż drogi, aż do samego Jeziora Czarnego. Zapoznając się z nimi można się wiele dowiedzieć o lesie, gatunkach roślin i zwierząt w nim występujących, zawodzie leśnika, drewnie i jego zastosowaniach. Poruszone są tu również tematy związane z wodą w lesie oraz ekosystemem jeziora. Cel ten będzie idealnym wyborem dla osób planujących dłuższy spacer lub wycieczkę rowerową.